Meppeler Courant 18 februari 1998

Clara Miskotte wil ruim zicht Uylenborgh

'Koeien zijn heilig, bomen en roeken niet'

Bomen en wildgroei verhinderen het zicht op het Wilhelminapark voor bewoners van wooncentrum De Uylenborgh. Ook ervaren ze de aanwezige roeken als een plaag. De 89-jarige Clara Miskotte sprong voor de bewoners in de bres.


Door Roelie Doldersum

MEPPEL - De Uylenborgh-gemeenschap aan de Leonard Springerlaan ziet dagelijks door de bomen het park niet meer. Slecht onderhoud ontneemt de bewoners het uitzicht. Bovendien worden de bewoners geteisterd door het gekrijs van roeken. Die hebben vlak voor de deur hun domein gevonden.

'In de broedtijd is het een ramp voor de bewoners,' zegt Clara Miskotte. Ze vertelt over de letterlijke duisternis van hun bestaan in de winter. Ze is een tijdlang geduldig geweest en heeft afgewacht tot de bewonerscommissie actie ondernam. Toen die achterwege bleef, sprong ze zelf op de barricaden en deed haar woordje tijdens de vergadering van de comissie Openbare Ruimte.

Onderhoud

Eindelijk ziet Clara licht aan de horizon en een einde komen aan de belofte van het voormalig hoofd van de afdeling groen van de gemeente, Gerard Voogd. 'Die verzekerde dertien jaar geleden protesterende omwonenden, dat het wooncentrum niet te zien zou zijn. Alles wat er omheen stond, mocht blijven groeien. Tot nu toe heeft hij gelijk gehad. Maar het is afgelopen,'aldus mevrouw Miskotte. Vijf bomen gaan tegen de vlakte. Daartoe heeft de gemeente inmiddels opdracht gegeven. 'Ik heb geen hekel aan deze bomen, maar er is geen onderhoud geweest. Uit de grond schieten allerlei bosschages en jonge bomen. Die moeten verwijdert worden. De bomen hoogop worden gesnoeid. Dan hebben we eindelijk zicht op het Wilhelminapark. Dan komt de wens van mijn onderbuurvrouw, de 90-jarige mevrouw Bouwer, om in haar nadagen naar buiten te kunnen kijken eindelijk uit. Dat zou toch mooi zijn. "Volgens mijn kleinzoon staan de bomen te dicht bij elkaar. Daarom schieten ze de hoogte in en worden lang en smal. De wortels in de grond zitten elkaar in de weg. En dan die enorme boomstammen, die daar liggen te rotten. Dat is ecologie, zei een man van de gemeente. Nou, verplaats die ecologie maar naar het Rosarium. Dat is tenminste goed onderhouden.'

Roeken

Volgens Clara zijn de roeken een nog grotere plaag.'Vooral als ze aan het broeden zijn.'s Morgens om vijf uur beginnen ze te krijsen en dat duurt tot zo'n half zes 's avonds. Ik kan kiezen: of er heel vraag uit of alle ramen dicht en dan nog even doorslapen. Wat een herrie En dan al die poep! Alles zit er onder. Ik snap niet dat de gemeente zo'n probleem heeft met afschieten. Ik bedoel, reeën en varkens worden op zijn tijd ook afgeschoten, waarom roeken dan niet. Ze komen wel weer terug hoor. De roekenplaag is dertien jaar geleden begonnen. De kolonie werd bij Staphorst verjaagd door een zware storm. Er sneuvelden veel bomen. De dieren nestelden zich daarna in het bosje bij het Wilheiminapark. 'Het gaat in totaal om zo'n zestig roeken, zegt een strijdlustige Clara Miskotte. Clara is slecht ter been maar rap tong. Ze wordt vandaag 89 jaar. Op de vraag van een klein kind wat ze voor haar verjaardag wil, was haar antwoord: een alarmpistool. Volgens haar het uitzagen van de nesten ook een optie. 'Als dat niet helpt, komen vuurpijlen in aanmerking, waarmee je de roeken flink kan laten schrikken. Er moet wat gebeuren.'

In de kladden

Zij weet van wanten en durft op de bres te Springen. Clara Miskotte heeft een rijk verenigingsleven achter de rug. Actief lid van de PvdA en de Nuvon, vijftien jaar lang met ouderen op stap. 'Ik sympatiseer nu met de Stadswacht,' zegt ze.'In een ingezonden brief heb ik de PvdA op de vingers getikt. Die zat op alles wat de Stadswacht zei te katten. Daarna nam wethouder Zwaan contact met mij op om hierover te brainstormen. Toen heb ik hem gelijk in de kladden gegrepen over de toestand van de bomen en de overlast van de roeken. '

'Vorig jaar schreef de bewonerscommissie van De Uylenborgh een brief naar de gemeente, maar dat schoot niet op. Toen wethouder Zwaan hier was, vroeg ik hem of hij iets van het park zag. Nee, klonk het volmondig uit zijn mond. Hij zette mij op het spoor om de uitzichtloze toestand bij de gemeente aan te kaarten. Daarna is wethouder Zwaan hier weer geweest samen met het hoofd van de plantsoenendienst, Wim van der Wijk. Die zei: 'moet je horen, bij een groot deel van de bevolking zijn bomen heilig, mevrouw Miskotte. " Gevat antwoordde zij dat er 'heilige koeien zijn in de wereld, maar geen heilige bomen.